Белыя яблыкі, першыя яблыкі лета,
Са скурай пяшчотнаю, бы ў немаўляці,
Хрусткія, як белы зімовы сьнег.
Ваш водар мне не дае спакою,
Так па начах мерцьвякі
Мучаць сваіх забойцаў,
Белыя яблыкі,
Так кожны ліпень зямля
Цяжэе пад вашай вагай.
А тут толькі сьмецьце пахне, як сьмецьце...
А тут толькі сьлёзы смакуюць, як соль...
Як мы зьбіралі вас,
Нібы ракушкі зялёных садоў-акіянаў,
Адарваўшыся ад матчыных грудзей,
Вучыліся
Ва ўсім шукаць асяродак зубамі.
Што ж нашыя зубы тут сталі як вата...
Белыя яблыкі,
У чорнай вадзе рыбакі,
Выкармленыя вамі, тонуць.
|
|
